Een ode aan mijn buik
Ik eer mijn buik.
Mijn liefdevolle buik.
Lieve buik.
Ik ben je ontzettend dankbaar dat je mij hebt beschermd.
Dat je er voor mij was om mij op te vangen.
Dat je er was om de kritiek op te vangen en niet zo binnen te laten komen.
Je was mijn veilige haven en ik ben dankbaar dat je dat nog steeds wil zijn.
Lieve buik, vanaf NU zal ik je eren.
Ik zal je liefdevol behandelen.
Ik zal je eren zoals moeder aarde.
Omdat je er deel van uitmaakt.
Lieve buik.
Mijn oprechte excuus dat ik je in de steek heb gelaten.
Je heb veroordeeld.
Je pijn heb gedaan.
Je van alles wijs heb gemaakt, waar je niets aan had.
Je in elkaar heb laten krimpen.
Je bang en onveilig heb laten voelen.
Je niet wilde troosten.
Niet meer bij je in de buurt wilde komen.
Afkeer en afgrijzen naar je heb gevoeld.
Mijn neus voor je heb opgehaald.
Mij tegen je heb gekeerd.
Tegen je ben gaan vechten.
Je nooit goed genoeg vond.
Je het nooit goed kon doen.
Negatief over je dacht.
Je ellendig heb laten voelen.
Je frustraties groter heb gemaakt.
Je niet anders kon dan jezelf opblazen
en groter hebt gemaakt,
omdat je je niet gezien en gehoord voelde.
Dat ik je verdriet niet heb gezien.
Dat ik mij verveelde met jou.
Niets met je te maken wilde hebben.
Je pijn heb laten lijden.
Je aan je lot heb overgelaten.
Je niet geloofde.
Je niet vertrouwde.
En niets met je te maken wilde hebben.
En mij van je had gedistantieerd.
Je verwaarloosd en misbruikt om te overleven.
Lieve buik het is over nu.
Ik beloof je dat ik goed op je zal passen.
Ik geef je alles wat je nodig hebt.
Je hoeft maar te borrelen en te porren, voor als ik je vergeet.
Vanaf nu zal ik elke dag aandacht aan je schenken.
Goed voor je zorgen.
Je beschermen, zodat je dat niet voor mij hoeft te doen.
Lieve buik,
Ik verbind mij met jou.
Omdat jij dat verdiend hebt.
Omdat je mij liefdevol hebt opgevangen
Omdat je er onvoorwaardelijk voor mij was.
Omdat ik je niet wilde horen en zien en je hebt verstopt en genegeerd.
Ik mij voor je hebt geschaamd.
Ik je de schuld heb gegeven.
Je heb veroordeeld verstopt en aan de schandpaal heb genageld.
Ik er niet voor je was, toen je mij nodig had.
Lieve buik,
Ik houd van jou
met heel mijn hart.
Ik eer jou.
Ik respecteer jou.
Ik knuffel jou.
Ik ben trots op jou.
Ik voel mij weer een met jou.
Je bent meer dan goud waard voor mij.
En je maakt mij zo ontzettend blij.
Dit stuk is geschreven voor het kind in mij,
wat 8 jaar oud was. En heeft geloofd, dat mijn buik te dik was.
Mijn buik die symbool heeft gestaan voor heel wat illusies.
En waarbij ik na het schrijven van dit blog dat volledig heb los kunnen laten.
Een blog ter inspiratie aan jou.
Voor jou als vrouw, die eervol herstel wil inzetten voor jouw lichaam, jouw innerlijk kind.
En met alles wat jou aandacht en liefde verdiend op dit moment.
Om weer volledig in liefdevolle verbinding te komen met jou zelf.