Ik presteer dus ik ben
Op school deed ik altijd goed mijn best. Mijn best doen, was een manier om waardering te krijgen.
En hiermee presteer je natuurlijk ook.
Alleen is deze manier erg vermoeiend. Presteren door hard je best te doen, is ook niet altijd je beste prestatie.
Maar wat een onderliggende overtuiging kan zijn, is dat je niet weet wie je bent als je niet presteert.
En het ego veroordeelt je dan tot een nietsnut of luilak. Je bent dan niet waardevol.
Dan zit je in de ratrace, want om te blijven bestaan, je zelf toestemming te geven om te mogen bestaan, heb je hard te rennen.
Het alsmaar doen is je manier van zijn geworden.
Mogelijk is je diepste verlangen, om je geliefd te voelen, om wie je bent en niet om wat je doet.
En nog een stapje verder, is veel doen ook een manier om je seksuele kracht, je manifestatie kracht te onderdrukken.
Omdat je het als te kwetsbaar hebt ervaren, om je als vrouw in een mannelijke gedomineerde wereld echt je seksuele verlangens hebt kunnen laten groeien.
Mogelijk heb je als voorbeeld ook je moeder, tantes, zusters en andere opvoeders in je leven gehad, die ook de "schouders eronder" mentaliteit hadden. En wilde je ook in dat plaatje passen. Hun erkenning krijgen, terwijl je daarmee niet je eigen seksuele en manifestatie kracht hebt leren kennen.
We worden het meeste moe van het onderdrukken van onze meest rauwe verlangens, levensenergie, seksuele energie. Het is wie je echt bent en om gelukkig te kunnen zijn en je mooiste leven te manifesteren. Heb jij het besluit te nemen, je te stoppen met klusjes doen om erkenning te krijgen.
Maar echt liefde te ervaren, door jezelf te zijn inclusief je ware seksuele manifestatie kracht verlangens.
Inmiddels ben ik deze reis begonnen. Het vraagt moed, om onvoorwaardelijk klusjes te doen. En meer te zijn, mijzelf lief te hebben, te beminnen en mijzelf af te vragen hoe ik nog meer liefde mag ervaren. En de laag van schaamte en schuld dat je dit mag vragen aan het universum en jezelf genietend van alles mag observeren, zonder schuld gevoel. Jij mag het leven ontdekken en leven zoals het goed voelt voor jou. Je vrouw zijn ervaren, omdat je dat nu eenmaal gegeven is.
Van jezelf houden, betekent ook dat je liefdevolle keuzes gaat maken in je lifestyle. Je kiest dan niet meer voor een extreme sport die je afmat, maar een sport die je stretcht. Je kiest niet voor een dieet of lifestyle van een ander. Maar een voedingspatroon dat jou voed. Je hebt dan geen gewicht meer nodig, omdat je zelf de balans kan houden, energetisch en fysiek.
Wil je reageren op deze blog? Ik ben benieuwd wat jij herkent?